Երբ մարդու փոխարեն խոսում է «զենքը»․ Ռուս-ուկրաինական պատերազմի 7-րդ ամիսն է
Ռուս-ուկրաինական պատերազմից անցել է շուրջ 7 ամիս (Ռուսաստանը հատուկ ռազմական գործողությունը սկսեց փետրվարի 24-ին)․ դրանք եղել են արյունալի կորուստների, հազարավոր զոհերի, վիրավորների, ռազմագերիների, տարագրության, տառապանքների խտացված ժամանակներ։ Պատերազմող երկրների հռետոբանությունն ու քայլերը առավել կոշտացել են, բանակցությունների վերսկսման հեռանկարը՝ դարձել անորոշ։
Այս հանգրվանում, մի քանի հատկանշական իրողություններ արձանագրվեցին․ մինչ Կիևը հայտարարում էր ռազմաճակատում իր առաջխաղացումների և հակառակորդի անհաջողությունների մասին, ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարեց երկրում մասնակի զորահավաք անցկացնելու մասին` հընթացս նշելով․
«Մեր տարածքային ամբողջականությանը սպառնացող վտանգի դեպքում մենք կօգտագործենք բոլոր կրակային ուժերը, այդ թվում՝ միջուկային զենքը, սա բլեֆ չէ»:
Արևմուտքն ու Եվրոպան միաբերան հայտարարեցին, որ լուրջ են ընդունում Պուտինի ասածը՝ հայտարարելով հակառուսական նոր պատժամիջոցների և Ուկրաինային ցուցաբերվող աջակցության մեծացման մասին։ Այդ առթիվ Սպիտակ տունը հայտարարություն տարածեց․
«Միացյալ Նահանգները լուրջ է ընդունել միջուկային զենքի վերաբերյալ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի խոսքերը, բայց առայժմ ռազմավարական զսպող ուժերի պատրաստականությունը մեծացնելու անհրաժեշտություն չկա»։
Ինքը՝ Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին, մեկնաբանելով, Կրեմլի ղեկավարի խոսքերն, ասաց․
«Չեմ հավատում, որ նա կօգտագործի այդ զենքը: Չեմ կարծում, թե աշխարհը թույլ կտա նրան օգտագործել այդ զենքը»:
ՌԴ նախագահն իր «զինանոցում» եղած ևս մեկ զենք օգտագործեց․ չնայած Արևմուտքի ու Եվրոպայի խիստ քննադատությանը՝ սեպտեմբերի 23-ին մեկնարկեցին ՌԴ-ին միանալու հարցով հանրաքվեները ԴԺՀ-ում, ԼԺՀ-ում, Խերսոնի և Զապորոժիեի շրջաններում, որոնք կշարունակվեն մինչև սեպտեմբերի 27-ը։ Պրոռուսական ռեֆերենդումների առնչությամբ համաշխարհային հանրությունը, ինչպես սպասվում էր, հանդես եկավ դատապարտողի դիրքերից։ Ի թիվս դրանց, «Մեծ յոթնյակ»-ի (G7) երկրների ղեկավարները հանդես եկան համատեղ հայտարարությամբ․
«Մեծ յոթնյակը» այդ գործընթացները համարում է ձևական, իսկ դրանցով խախտվում է միջազգային իրավունքը, այդ թվում՝ ՄԱԿ-ի կանոնադրությունը»։
Այս ընթացքում, Պուտինը ևս մեկ «ռազմավարական կրակոց» արձակեց․ սեպտեմբերի 24-ին ՌԴ նախագահը ստորագրեց «Զինվորական ծառայության մասին օրենքում» փոփոխությունների փաթեթը, որոնք նախատեսում են մի շարք խստացումներ։ Ըստ այդմ, Ռուսաստանում մասնակի զորահավաքին չներկայացողները և դասալիքները կարող են դատապարտվել մինչև 10 տարվա ազատազրկման, մինչև 10-ը տարվա ազատազրկման կդատապարտվեն նաև ինքնակամ գերի հանձնված զինծառայողները:
Զուգահեռաբար, Արևմուտքը շարունակում է զինել Ուկրաինային, Կրեմլը մեղադրանքներ է հասցեագրում Վաշինգտոնին, ՆԱՏՕ-ին ու Արևմտյան երկրներին, Եվրոպայում սկսել են լրջորեն անհանգստանալ, ինչու չէ՝ դժգոհել ռուս-ուկրաինական հակամարտության, այդ թվում՝ հին մայրցամաքի Ռուսաստանի հետ «նոր գազային պատերազմի» պատճառով իրենց կրած դժվարություններից։ Իրականում, այս ամենը վկայում է գլոբալ ճգնաժամի մասին, որի թեժ ու տեսանելի կետերն են միայն շոշափում ռուս-ուկրաինական սահմանները։ Մահվան ամենակուլ երախում, ի վերջո, մարդն է, որի խաղաղության ու պաշտպանության համար են, իբր, բոլոր պատերազմները։ Այդպե՞ս է, արդյոք․․․
Անկախ այս ու այլ հակասություններից, շարքային ռուսները և ուկրաինացիները, ցավոք, դատապարտված են մեկ ընդհանուր ճակատագրի՝ պատերազմի, քանի դեռ չի կրակվել վերջին փամփուշտը և չի զոհվել վերջին մարտիկը։ Իսկ խաղաղության մասին բոլոր բանաձևերն ու ջանքերն, ավա՜ղ, այդպես էլ մնացին տեսական մակարդակում, քանի դեռ ամբողջ աշխարհը վարակված է «պատերազմի համաճարակով»․․․
Արա Ալոյան